Bijna twee jaar moesten de trouwe Temptationfans het stellen zonder hun favoriete programma. Tijdens die bezinningsperiode veranderden de breinen achter deze Vlaamse tv-topper weinig aan het succesvolle concept. Een bende bloedhete vrijgezellen die in een paradijselijk kader vier relaties trachten kapot te maken, vastgelegd door het alomtegenwoordig en alziend oog van de camera. Big Brother voor gevorderden, waar de verleiding niet uit de zwoele lucht is weg te slaan. Thailand werd ingeruild voor Brazilië en opperbabe Véronique De Kock presenteerde de foute boel voortaan alleen.
Ondanks de lange adempauze en enkele (beperkte) wijzigingen, toonde het zevende seizoen zich weinig vernieuwend ten opzichte van de zes voorgaande edities. Meer van hetzelfde en vaak in een afgeroomde versie. West-Vlaamse Fré bleek bijvoorbeeld een flauw afkooksel van provinciegenoot Gringo, die een media-icoon werd in Vlaanderen na TI VI. ‘Seks en tetten’ roepen is de eerste maal misschien grappig, maar na twintig keer lacht zelfs het kleinste kind er niet meer mee. Gringo’s onverstaanbare Vichtense monologen – dat gezicht van de toenmalige Nederlandse presentator! – en moedige pogingen om het Nederlands van boven de Moerdijk te produceren, was (ongewilde) humor op Alles kan Beter-niveau. In deze jaargang was de humor echter ver te zoeken, al legde playboy Chris zijn misstappen wel op een heel creatieve manier uit.
De realityshow zorgde opnieuw voor een onvermijdbare portie plaatsvervangende schaamte, dankzij de Limburgse anti-held Steve. Voor heel Vlaanderen vertellen dat je jouw vriendin eigenlijk niet al te aantrekkelijk vindt, getuigt van weinig (gezond) verstand. Bovendien droogweg openbaren dat je haar zelfs geld wil geven om haar uiterlijk te verbeteren, is niet grappig meer. Een toonbeeld van totale idioterie. Die scènes passen perfect binnen de opkomende trend van uitlachtelevisie. Het is opvallend hoe populair die bedenkelijke rage in studentenmiddens is. Temptation verdringt het voetbal uit de studentencafés en is een hit op Facebook. De toekomstige Vlaamse elite lacht zich kapot met de pijnlijke domheid van Jan Modaal. Waar Man Bijt Hond dergelijke neerbuigende houding nog binnen een aanvaardbaar ‘doorsnee Vlaams’ kader plaatst, maken de producers van Temptation de modale medemens hopeloos belachelijk. Elitair – al kijken er 400 000 Vlamingen - volksvertier ten koste van enkele zielen die niet beter weten (of een fikse vergoeding krijgen).
Verrassend genoeg bracht deze jaargang ook onversneden (kalver)liefde met zich mee. Fré en Natalie bleken immers immuun voor de – om uiteenlopende redenen – schaarse verleidingspogingen van de vrijgezellen. De regisseurs waren dan toch geen duivelse onmensen en boden het smoorverliefde koppel een verlovingsfeest aan. Met ‘seks en tetten’ maakte romanticus Fré het prachtige plaatje helemaal af. Nog verrassender – en zelfs vertederend – was de manier waarop de Nederlandse verleidster Michelle halsoverkop verliefd werd op de gebonden Vlaming Jurgen. Geen opgezet spel of manipulatie, maar pure puberliefde (huilen, nervositeit en geknuffel). De verleidster die verleid werd, zorgde voor de omgekeerde wereld.
Hoe dan ook, de magie van Temptation Island is na zeven edities nu wel weggeëbd. Ondanks de voortdurende populariteit is het opzienbarende eraf. Stoppen op het hoogtepunt (dronken Gringo bij het legendarische kampvuur) kan niet meer. Dat vormt echter geen reden om opnieuw enkele Vlaamse relaties op de proef te stellen. ‘Trop is teveel en teveel is trop’, zei een Brusselse vleeshandelaar ooit. Na zeven jaar hebben we genoeg vlees de revue zien passeren. Al zal de nieuwe generatie studenten daar ongetwijfeld een andere mening over hebben.
