Dat ze in de Franse hoofdstad republikeins denken, wisten we ook al enige tijd. Al blijft het tekenend hoe weinig steun hun koning Rafa Ι kreeg vanop de Parijse publiekstribunes. De koninklijke mentor, Toni Nadal, reageerde erg bitsig: "Ze tonen de dwaasheid van een volk dat zichzelf superieur acht." Na vier jaar verstikkende hegemonie wil dat ‘dwaze’ volk een neutrale Zwitser aan de macht. Met die wens in het achterhoofd steunden de Parisiens zowaar een Zweedse vrijbuiter die zich plots kwam moeien aan de Porte d’Auteuil.
In 1810 werd een Franse veldmaarschalk, Jean-Baptiste Bernadotte, kroonprins van Zweden. Bijna tweehonderd jaar later werpt de Zweedse achterveldgeneraal Robin Söderling zich nu op als kroonprins van Frankrijk. Wie koning Rafa Ι in een duel verslaat, heeft recht op die titel. Al zien de Fransen kroonprins Robin eerder als een vluchtige overgangsfiguur: ze eisen iemand die de taal van Molière beheerst en gracieuzer over hun gravelvelden dartelt dan de ploegende Zweed.
Voormalige kroonprins Richard Gasquet is ondertussen afgeserveerd door de autoriteiten, nadat koning Rafa Ι hem openlijk verdedigde – en dat kan hij! - in zijn French cocaïne kissing. Wie steun krijgt van de huidige heerser heeft het verkorven in de hoofdstad. De andere prins, Tsonga, kan geen heel jaar fit blijven om de arbeidsintensieve job uit te oefenen. Blijft over: de Zwitser Roger Federer. Hoewel hij niet tot het Franse hof behoort, heeft Federer zich de voorbije jaren met succes ingewerkt in het wereldje. Traditieman Roger bekoort niet alleen de elite (sponsors, vips en voormalige toppers), ook het onbesnaarde gewone volk apprecieert Federers finesse. Bovendien is nu al de opvolging verzekerd ten huize Federer en haalt het kind de banden aan met de Slovaakse kroon.
Met de keuze voor Federer steunt het Parijse publiek in feite de underdog op hun oranje kleibodem. Heel Europa staat achter de nakende machtwissel in Frankrijk, ook tennisminnend Vlaanderen. Dat een schuchter volk als de Vlamingen voor de verdrukte figuur kiezen, is niet meer dan logisch. Maar fiere hoofdstedelingen die de topfavoriet bijna eigenhandig de afgrond induwen? Een mens doet vreemde dingen bij het aanschouwen van een gravelgod.
Ook opvallend was de waslijst aan sms’jes die ik kreeg na de winst van Söderling. Blijkbaar heeft drie jaar onafgebroken de Zweedse liefde verkondigen, eindelijk haar nut gehad. In mijn vlakke Vlaamse vaderland word ik nu als volbloed Zweed aanzien. Ik mag terecht met trots de geel-blauwe vlag dragen in het bijzijn van vrouwelijk schoon (zie foto's), wat sinds oudsher een van de belangrijkste kwaliteiten van de Scandinavische trots vormt. 'La Vie en Rose' is even afgelopen voor Nadal, La Vie en Jaune-Bleu begint voor mij nu echt. Het heilige pinksterweekend schreef nogmaals historie.
(Foto 1: Söderling klopt Nadal: Zweden neemt Parijs in./ Foto 2: Foto: Beide dames voelen dat het hart vol voor Zweden klopt. Jag vill leva, jag vill dö i Norden!/Foto 3: Ondergetekende dekt zich in onder de Zweedse vlag: garantie op een topdag vol uiterlijk vertoon, joie de vivre én diepzinnigheid.)
