Bij deze geef ik een allerlaatste tip om links in Vlaanderen er terug bovenop te helpen. Hiermee sluiten we onze linkse reddingsoperatie definitief af en gelukkig maar. Ik weiger me immers langdurig te engageren in zaken waar ik geen 100% achter sta. Jong idealisme, heet dat dan.
Hoe dan ook, een vaak genoemde factor in de linkse teloorgang in Vlaanderen is het loftsocialisme. Met deze term duidt men op het feit dat de Vandenbossches (de vrouwelijke versie, uiteraard) en Gennezen van de deze wereld, liever op hun loft vertoeven dan te gaan luisteren naar de dagdagelijkse miserie in de arbeiderswijken. Zoals wel vaker in het cynische Vlaanderen, omvat deze term dus een louter negatieve inhoud.
Nochtans ligt een positievere invulling van het loftsocialisme voor de hand in deze periode. De slimme lezertjes onder jullie hebben ongetwijfeld al door dat de - nu al - kaskraker 'Loft' er iets mee te maken heeft. En inderdaad, voordat een lijk in de loft roet in het eten kwam gooien, was er lange tijd sprake van een sterk loftsocialisme onder de vijf vrienden.
Alle vijf getekend door ettelijke jaren huwelijk - al geldt dat excuus voor scheefpoeper Schoenaerts niet - dachten ze hun frustraties achter te laten en de passie te hervinden in een gezamenlijke loft, waar ze elk heen konden voor een welverdiend verzetje. Zolang er voor iedereen werk(vrouwelijk vertier) was, het overleg respecteerde (geen dubbelboekingen) en men de solidariteit (onbreekbare omerta) in stand hield, leek niets dit stadssprookje te stoppen. Toen er echter een lijk uit de kast kwam vallen, bleek het altruïstische loftsocialisme meteen om te slaan in een egoïstisch darwinisme.
Ik dacht er mee weg te komen, maar ik kan simpelweg niet voorbijgaan aan al dat vrouwelijk gefrons bij het toegevoegde 'altruïstische' aan loftsocialisme. Dames, wat is er immers altruïstischer dan een goedbewaard geheim tussen vijf goede vrienden, dat zowel de binnen- als buitenechtelijke relaties ten goede komt?
Ik geef alvast drie steengoede redenen:
1) Loftsocialisme versterkt het huiselijk geluk.
Een gezamenlijke loft wakkert het kindergevoel bij de man opnieuw aan. Vrouwen hebben uiteraard gelijk als ze stellen dat mannen grote kinderen zijn. Wel, een trendy loft op de bovenste verdieping is een volwassen versie van een welonderhouden boomhut. Qua heropgewekt kindergevoel kan dat wel tellen. Het vooruitzicht om beurtelings doktertje te spelen hoog daar boven, haalt die gelukzalige kinderperiode terug naar boven bij elke loftsocialist. Dat geluksgevoel brengt elk groot kind mee naar huis, wat zal afstralen op de hele huiselijke omgeving.
2) Loftsocialisme versterkt de vriendschapsbanden.
In deze woelige tijden waar West-Europa te kampen heeft met een ware depressieplaag, is er een enorme nood aan hechte vriendschapsbanden. Een ondoorbreekbare omerta tussen enkele vrienden zal een dergelijke band alleen maar hechter maken. Het onaantastbaar geachte groepsgevoel zal voor heel wat mannen een krachtig wapen vormen tegen elke dreigende depressie. Allemaal goed en wel, hoor ik de ruimdenkende vrouw al denken, maar wat met ons dan? Wel, aangezien een geheim tussen vijf mannen àltijd wel uitkomt (drank, drugs, geld...kies maar een reden uit), zal er ook een hechte band tussen de gedupeerde vrouwen ontstaan. Is het niet uit de collectief ontstane drang naar alimentatiegeld, dan zeker omdat ze samen iets hebben om over te praten.
3) Loftsocialisme vormt een antwoord op de vliegtaks.
Om toch maar die federale begroting rond te krijgen, dreigt de regering via een bijkomende vliegtaks de mensen - nogmaals die van Leterme – aan de grond te houden. Zakenreisjes (met bijbehorende echtelijke misstappen)worden op die manier onbetaalbaar voor heel wat mensen. Een sterk loftsocialisme zorgt ervoor dat een groot deel van de bevolking toch nog van de grond geraakt. En neen, dit geldt niet alleen voor de mannen. De naschoolse activiteiten in de boomhut vereisen immers ook een vrouwelijke inbreng. Serieus blijven he, dames…
Ten behoeve van een gezondere maatschappij, pleit ik dus - in navolging van een ABVV (Algemene Botjesverplichting voor de Vlaamsche Vrouw) - voor méér loftsocialisme. Niet uit mannelijk egoïsme, maar vanuit een diepgeworteld altruïsme.
O ja, wat ik van de film vond? Een tintelende thriller, die dicht aanleunt bij de Amerikaanse toppers, al lost hij de overdreven verwachtingen niet helemaal in. Ik geloof immers nooit echt in hypes en door de hufters van Humo slaag ik er nooit in om een film die géén drie Humo-sterren krijgt, fantastisch te vinden. Al maak ik voor 'Wedding Crashers' graag ik een uitzondering.
Update: Nu maandag pleit Eric De Bruyn (onder meer in De Standaard), kopman van de linkse vleugel van de sp.a, voor méér loftsocialisme. Blijkbaar pikt men mijn blogboodschappen vrij snel op, waarvan akte. Qua consultacyvergoeding zou een loft in een Scandinavische (bakermat van de Westerse sociaal-democratie) hoofdstad wel toepasselijk zijn...
