Of juist niet. Bij het prille (of wat latere) ochtendgloren wil ik zo weinig mogelijk van de echte wereld weten en verder smooth & sexy langs de Scandinavische bars doorheen mijn droomwereld flaneren. Als student met een rijkgevuld nachtelijk leven, flaneerde ik zo de voorbije zes jaar moeiteloos tot het middaguur. Het klassieke hondengeblaf verstoorde wel eens mijn pronkwandeling en ook een nabije bouwwerf bracht me enkele malen te vroeg terug in de realiteit. Ik maakte me er niet echt druk om: honden weten gewoon niet beter en m’n kennis van het Pools was ontoereikend om die bouwvakkers het nut van mijn schoonheidsslaapje bij te brengen.
(Foto: Zonsopgang in een vredige studentenbuurt in Lund. 's Ochtends geen grasmaaiend of hondenblaffend geweld, zelfs de werf houdt zich stil)Sinds kort heeft ook de grasmaaier zich bij dat weinig fraaie clubje van slaapbrekers gevoegd. Waar vroeger de tuinbewuste buurtbewoners dat vreselijke lawaai spaarden voor de vooravond, teisteren ze de voorbije maanden ongegeneerd de hele wijk. Hoezeer ik ook wil, daar kan ik me écht niet bij neerleggen. Het recht op een langgerekte ochtendrust is een basisbehoefte voor de studerende nachtraaf. Dankzij hun ruim opgebouwd nachtelijk netwerk vormen deze veelzijdige studenten de toekomstige elite van Vlaanderen. Hen de nodige acht uur slaap ontzeggen is een aanslag op de welvaart van de volgende generatie.
En toch staat hierover niets in de Vlaamse regeerverklaring. De generatie waar we niet al teveel meer van moeten verwachten comfortabel laten dutten in een groter aantal rusthuizen, dat is wél een topprioriteit. Maar het welzijn van de veelbelovende (slapende) student? Geen woord. 'Vlaanderen In Actie' – van Vlaanderen tegen 2020 een Europese topregio maken – dreigt met een hele generatie oververmoeide en aan slaapstoornissen lijdende young starters, nu al een lege doos te worden. Niet vanuit een egoïstische navelstaarderij, maar vanuit een visionair maatschappelijk perspectief pleit ik voor een verbod op ochtendlawaai.
(Foto: Binnenkomst na een nachtje (Kopenhaags) stappen om 7u35. Mogelijk ochtendlawaai vormt dan een hypotheek op de gezondheid)Om luidruchtige beroepstakken als de bouw of het huisvuilophaal niet te zwaar te treffen, beperken we het (voorlopig) tot één morgen op de werkweek. Vrijdagmorgen, slechts luttele uren na het klassieke nachtelijke geradbraak van de studenten op donderdagnacht, lijkt het me aangewezen om de toekomstige topbrains van Vlaanderen een uitgebreide herstenherstellende ochtendrust te verschaffen. Ochtendlawaai op vrijdagmorgen? Not In My Backyard!
