Kerstvoetbal in Vlaanderen. Met dit baanbrekend initiatief kijken we nu al reikhalzend uit naar het eindejaar van 2009. Via deze kunstmatige ingreep tracht de Profliga de overvolle kalender enigszins te spreiden en een nieuw publiek aan te spreken.
Kunstmatig is dit kerstcadeautje alleszins. Het idee van kerstvoetbal komt overgewaaid uit Engeland, waar voetbal heiliger is dan het kerstkind. In het oerkatholieke Vlaanderen bestaat een dergelijke traditie niet. Onder (vrouwelijke) familiale druk wordt hier tijdens de eindejaarsfeesten met geen woord over voetbal gerept, laat staan naar voetbal gekeken. Tactische besprekingen aan de kersttafel is als vloeken in de kerk tijdens deze heilige periode. De brave Vlaamse huisvader legt zich hier probleemloos bij neer en ruilt de braadworst bij de rust geruisloos in voor de gebraden kalkoen. In Engeland daarentegen, maalt de noeste arbeider niet om een verlengd fish & chips-dieet tijdens de eindejaarsperiode en viert hij Kerstmis met zijn echte familie, de plaatselijke spionkop. Een dergelijke traditie dring je dus niet zomaar op in het conservatieve Vlaanderen. Enkel Halloween kreeg hier vrijwel meteen voet aan grond in de klassieke Amerikaans-imperialistische stijl. Logisch ook, met snoepgekke kinderen die hun wankele principes probleemloos overboord gooien in hun queeste naar zoete lekkernijen.
Bovendien is het maar de vraag of een dergelijk initiatief vers cliënteel naar het voetbal zal lokken. De behoedzame Vlaming weigert immers halsstarrig bij vriesweer onnodige autoritjes te maken. Overigens is de kans groot dat de spektakelwaarde in die precaire weersomstandigheden hoger ligt op de autosnelweg dan bij pakweg Westerlo-Roeselare. Daar sta je dan als Zuid-Amerikaanse of Afrikaanse goudzoeker, te verkleumen op een spekgladde grasmat, spelend voor de Westelse dorpskern. Laat die katholieke jongens toch gewoon even bezinnen bij hun familie in temperaturen die hen iets beter liggen.
Het is dan ook geen verrassing dat de invoering van kerstvoetbal niet besproken is met spelers en supporters. Ook de ingrijpende competitiehervorming – met play-offs en vier mogelijke dalers – kent nauwelijks steun bij de stervoetballers en hun fans. Dat de Nederlanders ondertussen beslist hebben om de play-offs alweer af te voeren, is blijkbaar de Belgische beleidsmensen ontgaan. Vanuit hun ivoren toren op de Houba de Strooperlaan doorbreken de voetbalbobo’s eeuwenoude tradities met het oog op direct – maar mager – geldgewin. Heeft de voorbije periode ons niet geleerd dat blind kapitalisme tot wantoestanden leidt? Voormalige voetbaltoppers zoals Marc Degryse, die de competitiekalender naar Russisch model wil hervormen, worden nauwelijks in het beleid betrokken. Culinaire weelde alom in deze eindejaarsperiode, maar visionaire armoede troef bij de Belgische voetbalbond. Kerstvoetbal als reddingsboei voor het Belgische clubvoetbal? De bobo’s geloven blijkbaar nog in de kerstman…
