Dag ochtendpijn. Groggy van het abrupte afscheid met mijn geliefd hoofdkussen en de ongezellige drukte op de metro, slof ik doorheen de parlementaire wijk van onze hoofdstad die vooralsnog Brussel heet. Enkel het zicht op een verdwaalde Europese stagiaire haar ambitieuze derrière, maakt mijn tred decisiever.
Dergelijke deernes die assertief hun appetijtelijkheid én intelligentie over het Oude Continent uitdragen, willen immers een man die wéét waar hij naar toe wil. Nochtans heeft nonchalance ook wel iets, hoor ik vaak vanuit vrouwelijke Vlaamsche hoek. Was will das Weib? Ik weifel in de Wetstraat, met het Panos-broodje onverorberd in de hand.
Dat EU-prinsesje, met strakke snit en pronkerige pas promenerend tussen Koningstraat en Troon, overstemt de vestimentaire armoede in het politieke hart van België. Mannen in maatpakken, de naam niet waardig. Oversized, vaal en gekreukt. Waardeloze waarden in het plaatselijke modebeleid. Een zware last om dragen, infantiel versterkt door rugzakken die in weinig verschillen van de zwemzakken van hun puberende kroost. Deze kinderen in kostuums herscheppen de Wetstraat tot een wereld der wansmaak.
Wie deze kindsoldaten van de kitsch op de trams treft, merkt bovendien dat hun voeten vertwijfeld de volwassenheid zoeken. Ze begroeten trottoirs genesteld in Italiaanse kalfslederen klasse, maar worden hierin bijgestaan door sokken van Homer Simpson. Hun moeders mening blijft beslissend. Ook andere vrouwen vinden dit schattig. De foute, ongetwijfeld.
Gelukkig blijven deze modemisdadigers ver weg van het camerageweld. Hoogstens de flits van het kopieerapparaat verdienen ze. Wegkwijnen in de anonimiteit. Enkel een stevige dosis dossierkennis zorgt voor de appreciatie waar zij tussen de beleidsvormende muren zo naar smachten.
Welke kortzichtige regering joeg de vrijheid van accessoire- en kousendracht doorheen het nabijgelegen parlement? Autonome kledijkeuzes leiden tot kitsch. Een vervuiling van het straatbeeld. Uit angst voor de modepolitie verstoppen deze stijlverkrachters zich achter al even misselijkmakende zonnebrillen. Handig op Courchevel, hopeloos fout in het Warandepark.
Deze mannen blijven inderdaad kinderen. Functionaliteit boven imago. Als scouts de wijde wereld in. Ze gaan er ver mee komen.
