Last gehad dit weekend, man toch. Niet van opdringerige fans of bezorgde moeders, neen. Een sociaal dier als ik botst ’s nachts ook op andere ongemakken. Stilstaand verkeer op de uitgaansvloer, bijvoorbeeld. Dit vormt het relaas van een drukbezocht glibberig pad. Bezaaid met kokette kippetjes, geile bokken en kotsplekken. De weg ná het Avondland.
20u12: Aankomst op restaurant. "Vanderveeren, acht personen." Locatie: een doorsnee eettent. Volume is belangrijker dan kwaliteit. Boerenkost als degelijke fond. Ideale basis tegen een wankele tred. En herkennen wat je uit jouw bezopen bek spijft, is zoveel leuker. De spiegel der braaksel symboliseert het alcoholische brokkenparcours.
22u07: Eerste pint in een bruine kroeg. Die koffie-amaretto brengt het beest bijlange niet naar buiten. Bier graag, en goedkoop. Straks zwaaien we al genoeg met geld ter bevordering van lever, lust en liefde.
23u32: Intrede op de uitgaansscene. Zo vroeg VDV? Wel, niets heerlijker dan stuk voor stuk de hele lading nog vers en blinkend te beoordelen. Na honderd stuks heb ik m’n marktanalyse klaar. Daarbij geruggesteund door stoere jongens met de elleboog op de toog en omringd door twee andere torens die het speelveld overschouwen. Ikzelf sta strategisch halverwege bar en dansvloer. Op grijpafstand van bier en billen, met de kennersblik in stoere modus. Een volleerd ornitholoog. Wave those asses, birds.
00u45: De bar loopt stilaan vol. Ons fijn eilandje met topzicht en ruimte om armen en benen te strekken, verdrinkt. Vluchtige passanten delen per ongeluk (?) de eerste elleboogjes uit. Niks aan de hand: sexy David Guetta-beats, zwoel sfeertje, scoren meer dan waarschijnlijk.
01u32: Enkele idioten, die met hun beginnende bierpensen en vrouwonvriendelijke blikken de corridor tussen biertap en markt afsnijden, beperken mijn zicht. De eerste irritatiedruppels begeleiden de openingsdans van mijn tot dan strak gemodelleerde krulletjes. Van bewegingsvrijheid is niet langer sprake. Gevangen in de doorgang. Wie hoogdringend vocht moet verliezen, stuur ik als verkenner uit op zoek naar een andere kijkparking. Lebensraum, bitte.
02u02: Een vol huis. Twister voor gevorderden. Met m’n Italiaanse leren schoenen als eerste slachtoffers. Moest ik plaats hebben, zou ik de daders ermee een stamp in hun reet verkopen. Mijn moordende blik voltrekt echter het doodsvonnis van deze tenentrappers, wat me gemoedsrust schenkt. Maak ik mezelf wijs. De blik dwaalt vanaf dan constant naar beneden.
02u28: Of toch weer even naar boven. Hoge hakken, lange blonde lokken, de stuurse blik op oneindig. De lokale koningin passeert. Althans, dat denkt ze. Mijn rechterarm op haar linkerheup, een korte presentatie van mijn academische loopbaan en mijn visitekaartje als toetje. Haar paradetocht eindigt in Vanderveeren-Centraal. Tot ze haar ticketje voor mijn stoomtrein als een cocky conductrice verscheurt. Little pieces of my heart. Of toch van mijn hormonen. "Ik kan me overal uitlullen, maar nergens inlullen," noteer ik in m'n Moleskine.
02u44: Nog niet gescoord, meer koperen rommel dan briefjes en smerige schoenen. Naar de zweetplekken onder m’n armen weiger ik te kijken en wie wil for fuck's sake die klotedj van de bühne knikkeren. Bier verzacht niet langer de pijn. Goldstrike heet de nieuwe vriend, Wodka-Redbull de nieuwe gangmaker. Succes heeft vele vaders.
Onbepaalde tijdspanne: Het zwarte gat. Al herinner ik me wel het nieuwe vloerkleed. Dat verdacht veel weg heeft van mijn visitekaartjes. Verscheurd en vertrapt.
04u45: Eindelijk ruimte voor deze wankele strijder. Bovendien (b)lijkt Bacchus een blik lekkere grieten te hebben opengetrokken. Verzuchting, verluchting, verlichting. Tot een bezwete Antwerpenaar ‘Woar ies da fiesje’ in mijn linkeroor schreeuwt. Hier niet meer, alleszins.
05u02: Vestiaire. Opstoppingen en ander fileleed. Darwin heerst tussen de gestrekte armen en nummers tussen de vingertoppen. De loterij der mantellozen. Tot dit schokbeleid een eerste slachtoffer maakt. Een lijkbleke jongen uit de achterhoede kotst de nek van een hipster vol en schenkt haar headset een natuurlijk kleurtje. Ritsende ramptoeristen reageren met een wijsvinger en/of een grijns. Chanel n°5 heeft de strijd om het luchtruim van het bruin-gele zuur verloren.
05u52: Ook mijn maag stelt zich luidop vragen naar wat ik de voorbije uren zoal naar binnen speelde. Om die profileringsdrang te onderdrukken weiger ik een date bij Chez Ali om de hoek. Mijn rationele bovenkamer kent geen sluitingsuur.
05u55: Moederziel alleen de metro op. Lijn 5 naar zaterdagnamiddag. Met een uniek gevoel van schaamte en trots, bekamp ik de meewarige blik van een overijverige Euro-ambtenaar. Hij is op weg naar het Avondland. "Good luck," lispel ik, alvorens de verkeerde verbinding te nemen.
