Dag, zegt ze
Gescheiden de nacht tegemoet
Vaarwel verbonden heden
Gemis graaft een kloof
achter haar gesluierde schaduw
ik hunker naar m'n hotshot
en bijt op nagels van vingers
die jouw handen missen
Lege seconden versmachten de glansloze lucht
Waarin ik dwarrel langsheen vervlogen momenten
Zandkorrels zonder haar adem
zuchten als stikstof
over m'n verslagen valscherm
Blind stort ik
op de grenzen van mijn vrijheid
Haar droombeeld voedt de waanzin
Tot ik ze weer zie
