De plotse overschakeling naar een snellere indoorbaan in volle gravelvoorbereiding past immers niet echt in het programma van Flîpper. Om die reden zegde Wickmayer vorige week al af. Begrijpelijk, al stelt zich de vraag waarom beiden zolang gewacht hebben om een definitieve beslissing te nemen. Het was al langer bekend dat in Koksijde geen gravel ging liggen.
Maar de grootste verantwoordelijkheid ligt uiteraard bij de Belgische tennisbond, die voor de zoveelste maal haar budget boven de spelerswensen plaatst. Bij elke loting bidden deze kruideniers voor een lekker snoepreisje. Ze huiveren immers al bij de gedachte om zelf een interland te moeten organiseren. Deze bobo’s verbranden liever in de Spaanse zon dan hun handen vuil te maken aan het creëren van een Belgische hel. Nergens anders dan in België is het thuisvoordeel een nadeel.
Maar de grootste verantwoordelijkheid ligt uiteraard bij de Belgische tennisbond, die voor de zoveelste maal haar budget boven de spelerswensen plaatst. Bij elke loting bidden deze kruideniers voor een lekker snoepreisje. Ze huiveren immers al bij de gedachte om zelf een interland te moeten organiseren. Deze bobo’s verbranden liever in de Spaanse zon dan hun handen vuil te maken aan het creëren van een Belgische hel. Nergens anders dan in België is het thuisvoordeel een nadeel.
Wat een verschil met het Nederlandse (mannen)tennis, dat qua globaal niveau nochtans niet beter is dan dat van haar zuiderburen. In Nederland is elke interland een volksfeest. Zowel tegen het Zwitserland van Federer als het anonieme Roemenië golft het Oranjegevoel langs de volgepakte tribunes.
Bij ons past enkel het schaamrood op de eretribune, dat meer van het vijfgangenmenu dan van de wedstrijden heeft gezien.
Door geen gravelbaan te willen aanleggen, dreigt de Belgische Fed Cup-ploeg in een diep moeras weg te zakken. Met deze gierigheid hoort het Belgische tennis thuis in de regionale reeksen. Een team dat het resultaat niet als heilig beschouwt, speelt beter in het vriendenverbond. Benieuwd of de bobo’s dan nog meereizen naar pakweg Wit-Rusland of Bulgarije.
Erg genoeg toont kapitein Devries begrip voor de bond. Het ontbreekt het Belgische tennis aan figuren met ballen aan hun lijf die er alles aan doen om onze (semi-)sterren in de best mogelijke omstandigheden de nationale eer te laten verdedigen. Iedereen houdt krampachtig vast aan de vetpotten, die vooral dienen om een goeie fond in de VIP-ruimte te leggen. Ten koste van een gunstige tennisondergrond. Après Clijsters et Hénin la honte.
