VDV's Scheerschema

Mannen maken het de vrouwtjes moeilijk. Boemannen, dat zijn we. Onze onrealistische schoonheidsidealen leiden tot eeuwige onzekerheid, waarvoor onze excuses. Maar onze morele verplichting tot gladgeschoren beentjes? Daar wijk ik geen milimeter van af. Schuurpapier hoort op een bouwwerf, niet als rondzwervend afval op de hemeltrappen. 

Vrouwen hebben trouwens weinig reden tot klagen. Is er lichaamshaar met het vergrootglas zichtbaar? Dan moet het verdwijnen. Duidelijkheid troef. Al laat ik de scheerpolitiek van de schaamstreek in het midden. Daar mag zij gerust jouw initialen Hollywood-gewijs op haar venusheuvel snoeien. Jouw lettertapijtje zien blinken terwijl je aan jouw nageslacht werkt, betekenisvoller kan seks niet worden.

Zoveel moeilijker is het scheren voor de man. Vrouwen houden doorgaans van ruige, nonchalante binken. Dus wat proberen wij te zijn? Juist ja. Met een stoppelbaard en ons hemd uit een afgewassen jeans wanen we ons al snel een verbeterde versie van Javier Bardem.

Dus wat doet deze hormonaal gestuurde gek? Een trimmer kopen. Elke dag een mooie 4mm-baard, dacht ik. Met kaken en adamsappels hield het testmodel van Braun evenwel geen rekening. Betaald voor een gelijkmatige snit, oneffen plekken als resultaat. Slechts de laagste stand zorgt voor een egaal effect. Maar dan zit je met puberale donsjes van enkele uurtjes oud.

Gelukkig heb ik een oplossing bedacht voor dit mannelijke vraagstuk: VDV's Scheerschema.

1) Achterhaal hoe de vader van jouw droomvrouw eruit ziet. Hoe sterk ze het ook ontkennen, girls like their daddies. Draagt paps een volle baard, gooi dat scheerapparaat meteen de vuilbak in. Is vaderlief zo glad als een paling, haal het mes dan maar boven. Elke dag met nat, anders blijf je droog staan.

2) Blijft haar vader (voorlopig) onbekend terrein, kies dan veiligheidshalve voor de stevige stoppelbaard. Met "Auw, dat prikt", bedoelt ze in feite dat die killer cheeks wel eens het bloedverkeer in haar erogene zones mogen ontregelen.

3) Plaats belangrijke dates 4 à 5 dagen na de trimbeurt. Met ruige kaken in een donkere cinemazaal denkt ze dat ze na een uur film Matthias Schoenaerts mag bekken. Als je maar genoeg wodka in haar colabeker dropt.

4) Scheer je altijd 's avonds. Scheer het snorvlak opnieuw 's morgens, drie dagen na elkaar. Op die manier haalt de haargroei van de kaakregio de bebossing op de bovenlip in. Essentieel in dit hele verhaal, tenzij jouw toekomstige schoonvader een rijkswachter is.

5) Scheer je bij voorkeur zondagavond. Afterworken begint pas echt op donderdag, het weekend op vrijdag. Ga bij jouw dementerende oma langs in het begin van de week. Met jouw jonge snoetje ben je elke keer opnieuw 18 en krijg je levenslang zakgeld. Werk bovendien van thuis uit tot woensdag.

6) Begrafenis op zaterdagmorgen? Scheer je vrijdagnacht nog! Succes verzekerd bij de bonte collectie heetgebakerde MILF's. Zij hervinden hun verloren gewaande jeugd op jouw blinkend gladde wangen. Een snelle wip in hun Mercedes A-klasse vergeet je minder vlug dan het burgemeestersverhaal van nonkel Alain aan de koffietafel.

7) Heb je een rosse baard? Spreek pas af na het invallen van de duisternis. Het vooruitzicht van rosse kinderen schrikt de toekomstige moeder van jouw kroost af. Rosse jongetjes worden gepest, rosse dochters vormen het mikpunt van afgunst.

8) Leef met een rosse baard zoveel mogelijk in zwart-wit. Bewerk foto's, untag en delete. Koop een professionele versie van Photoshop. Verdrijf het rode gevaar online.

9) Beheer jouw foto's op Facebook in functie van jouw baardstatus. Maak twee groepen in jouw damesbestand: 'Geil indien glad' & 'seks indien stoppels'. Defriend vrouwen met een snor.

10) Heb je dit scheerschema niet kunnen volgen? Cancel jouw date, blijf binnen en verzegel ramen en deuren. Of koop een bivakmuts. Belachelijk? Vrouwen wikkelen zich als een mummie in hun dekentje als ze hun benen niet geschoren hebben. En terecht.

Conclusie: Al wie willen ter kaap'ren varen, moeten mannen met stoppelbaarden zijn. Wentel je op tijd in het scheersop of je komt van een kale reis terug. Zeg dat deze donkere Viking het gezegd heeft.

Belgisch thuisnadeel

Na lang getalm stelt Flipkens zich nu toch beschikbaar voor het Fed Cup-duel tegen Polen. De keuze van de federatie om de Radwanska-zusjes op hardcourt te ontvangen, viel nochtans niet in goede aarde bij de Belgische nummer één.

De plotse overschakeling naar een snellere indoorbaan in volle gravelvoorbereiding past immers niet echt in het programma van Flîpper. Om die reden zegde Wickmayer vorige week al af. Begrijpelijk, al stelt zich de vraag waarom beiden zolang gewacht hebben om een definitieve beslissing te nemen. Het was al langer bekend dat in Koksijde geen gravel ging liggen.

Maar de grootste verantwoordelijkheid ligt uiteraard bij de Belgische tennisbond, die voor de zoveelste maal haar budget boven de spelerswensen plaatst. Bij elke loting bidden deze kruideniers voor een lekker snoepreisje. Ze huiveren immers al bij de gedachte om zelf een interland te moeten organiseren. Deze bobo’s verbranden liever in de Spaanse zon dan hun handen vuil te maken aan het creëren van een Belgische hel. Nergens anders dan in België is het thuisvoordeel een nadeel.   

Wat een verschil met het Nederlandse (mannen)tennis, dat qua globaal niveau nochtans niet beter is dan dat van haar zuiderburen. In Nederland is elke interland een volksfeest. Zowel tegen het Zwitserland van Federer als het anonieme Roemenië golft het Oranjegevoel langs de volgepakte tribunes.

Bij ons past enkel het schaamrood op de eretribune, dat meer van het vijfgangenmenu dan van de wedstrijden heeft gezien.

Door geen gravelbaan te willen aanleggen, dreigt de Belgische Fed Cup-ploeg in een diep moeras weg te zakken. Met deze gierigheid hoort het Belgische tennis thuis in de regionale reeksen. Een team dat het resultaat niet als heilig beschouwt, speelt beter in het vriendenverbond. Benieuwd of de bobo’s dan nog meereizen naar pakweg Wit-Rusland of Bulgarije.

Erg genoeg toont kapitein Devries begrip voor de bond. Het ontbreekt het Belgische tennis aan figuren met ballen aan hun lijf die er alles aan doen om onze (semi-)sterren in de best mogelijke omstandigheden de nationale eer te laten verdedigen. Iedereen houdt krampachtig vast aan de vetpotten, die vooral dienen om een goeie fond in de VIP-ruimte te leggen. Ten koste van een gunstige tennisondergrond. Après Clijsters et Hénin la honte.

Minder trommelen, meer trainen

Geen Brugse verrijzenis op paasmaandag. Club zit opnieuw in de put dankzij haar afdankertjes. Onder impuls van de onverzettelijke Ciman en via de stilstaande fases van Balette toonden de Rouches zich dodelijk efficiënt. Met de makheid die Club gisteren vertoonde, dreigen de play-offs een lange lijdensweg te worden voor zij die nog in blauwzwart goud geloofden.

Club profileerde zich de voorbije week met veel tamtam als een te duchten titelkandidaat en verklaarde online de oorlog aan de concurrentie. De Belgische top plast ondertussen zichzelf in de broek. Van spot. Al na 90 minuten bleek die provocatie immers een vroege aprilgrap. Als makke paaslammetjes lieten de jongens van Garrido zich slachten door de straatvechters uit Luik. Het Brugse bestuur legde haar spelers een verlammende druk op met deze videostunt.

Het commerciële denken staat centraal in dit blauwzwarte bedrijf, ten koste van sportief succes. Onder de ijzeren hand van Daum kon deze onvolwassen groep zich nog een filmpje permitteren. Toen werd er echter minder getrommeld, maar meer getraind. Club gedraagt zich continu als een virtuele leider, maar eindigt op het einde van de rit steeds met een straatlengte achterstand. Bij het prijsloze parcours van de Vlerick-directie hoort geen tromgeroffel.

Wie ooit de kaken van Happel wilde verven, mocht ongetwijfeld het schminkpotje opeten. Ook het Club onder leiding van Vanderelst, Verheyen of Simons had nooit gefigureerd in een dergelijke schertsvertoning. 

Maar het huidige Club heeft op dit moment een kapitein die het verdient: in potentie top, maar online meer aanwezig dan tussen de lijnen. Donk & co stonden al watertandend achter de trommels: weer wat (verplicht) twittermateriaal.

Dit Club stroopt haar mouwen op om haar spierballen te laten fotorollen, maar weigert haar blauwzwarte werkplunje vuil te maken met Brugs bloed. De sterren zonder palmares slenteren al mekkerend over de gloednieuwe bühne, nauwelijks geïnspireerd door de blinkende 'No Sweat, no Glory'- borden. Club raakt stilaan verloren in haar eigen spiegelpaleis.

Dit Club doet denken aan het bonte clubje tweederangs-BV's uit Big Brother dat kickt op alle camera-aandacht, maar op een heel seizoen belachelijk weinig hoogtepunten laat zien. Club is commercieel interessant, sportief echter steeds van minder belang. Maar zolang de truitjesverkoop stijgt, daalt het gewicht van verroest eremetaal.

Dit Club is op het internet ongetwijfeld een succeshit, maar op het veld een anonieme meeloper. Dit Club acteert enkel online op Europees niveau. When the going gets tough, haakt dit Club af. Maak daar eens een videoclip van, heren Marketeers. Genoeg recent materiaal. Intussen draait Jan Breydel zich om in zijn graf bij zoveel latent gebrek aan strijdlust.