Twitter

Follow Vanderveeren on Twitter

Cold Sweat, No Glory

Een emmer vol stront in de blauwzwarte broek. In plaats van een waslijst aan kansen vormde dat het product van een Brugse avond bibbervoetbal tegen haar Angstgegner FC Kopenhagen. Een vicekampioen uit Denemarken die het voorbije seizoen door schulden aan veel kwaliteit heeft ingeboet. Na een overdosis aan respect werd de Champions League-droom van Club een vroege nachtmerrie.

Dat viel deels te wijten aan pech en aan een overijverige grensrechter. Hoofdreden vormde echter het reactievoetbal dat Leekens zijn troepen dicteerde. Nochtans wankelde het Vikingschip bij elk klein Brugs offensief. Club kroop na elke voorsprong echter achteruit en betaalde die houding cash. 2,1 miljoen €, meer bepaald.

Cold Sweat, No Glory. Mack The Knife verwart winnaarszweet met angstzweet. Een misvatting die, Daum indachtig, ongetwijfeld op goedkeuring kan rekenen van het management. De organisatie is heilig, zowel op als naast het veld.

Dat denken staat haaks op het gepassioneerde voetbal waarmee Club tienduizenden Vlaamse voetbalharten veroverde en Europese toppers wegblies op Olympia.

Club is d(i)e weg kwijt. De voorbije jaren gedroeg het zich op de transfermarkt als een losgeslagen vrouw in een schoenenwinkel: een overvloed aan aankopen, getuigend van weinig visie en niet noodzakelijk op maat. Kujovic bv. bewijst keer op keer hoe overbodig de transfer van Jorgacevic was.

Hiermee irriteerde de trots van Vlaanderen nogmaals onnodig de Gentse aartsvijand. Bovendien haalde men met het losweken van Leekens de onvrede van heel voetbalminnend België op de hals. Profileringsdrang van de suits die Club tot een echte duiventil ombouwden. Een misplaatst eerbetoon aan wijlen Antoine Vanhove.

Deze bollebozen met ballen trapten Club naar de moderniteit, wat zorgde voor een opgefrist stadion, een doorgedreven commercialisering en intensieve communicatie met het blauwzwarte legioen. Maar het nieuwe Club gedraagt zich als een beursgenoteerde multinational, waar jobzekerheid en langetermijndenken niet passen binnen de drang naar instant success.  

In die Brugse bestuurskamer dwingen gedateerde adelbrieven meer geloofwaardigheid af dan een algemeen gewaardeerde offensieve voetbalfilosofie. Vreemd, gezien het ondernemend karakter en de Amerikaanse achtergrond van deze bonzen. 

Koster kreeg zijn ontslag na veelvuldig geklungel van de jongste Club-defensie ooit. De voorbije kwaliteitsinjectie werd hem, als beschermeling van het oude bestuur, niet meer gegund. Het aristocratische voetbal onder Koster miste de geur van werkzweet, maar oogde veel Brugser dan wat Club onder Leekens ooit zal brengen.

Onder het bewind van de Zeeuw waarde er een zweem van romantiek over Jan Breydel, die in schril contrast staat met het cynische Leekens-spel dat haar punten uit stilstaande fases en counters haalt. Ijskoud resultaatvoetbal dat in de winter voor de nodige sneeuwblindheid zal zorgen. Onmogelijk om negentig minuten naar te staren.

Met een stormram als voorzitter en een betongieter als trainer is er een nieuw fundament - voorlopig nog op Brugse grond - doch nauwelijks verankerd in de blauwzwarte harten. Mits enig geluk kan je succes kopen, maar liefde groeit niet uit een afwachtende houding. Het blauwzwarte pad loopt van oudsher voorwaarts. 

Met hetzelfde excuus als Daum - 'Club is nog niet klaar om dominant te spelen' -  veroordeelt Leekens de Brugse banken tot inspiratieloze vertoningen. Een dwangbuis voor een talentvolle groep. Het is alsof Papa Georges zijn mooie 18-jarige dochter een uitgaansverbod oplegt. 

Het nieuwe management zorgt overal voor spektakel, behalve op het veld. Als barbaren rondden ze de afbraakwerken van de blauwzwarte monumenten af, dat met het ontslag van Ceulemans onder D'Hooghe was ingezet. De bulldozer van Verhaeghe veegde het hele blauwzwarte erfgoed van de voetbalkaart.

Wat overblijft is een holle beschaving, waar Twitter en ClubTV voor een hechte band en een hernieuwde Club-identiteit moeten zorgen. Die blauwzwarte eigenheid vat je echter niet samen in een Coca-Cola slogan, maar toon je wekelijks op het veld.

No Sweat, No Glory is een zeepbel die voorlopig weinig publieksdoelen bereikt en een weinig attractief traject aflegt. Het gefluit van woensdag herleidt de zeepbel tot louter gebakken lucht. Geen woorden, maar daden. Leve Blauw en Zwart.