De Schalkse Ruiters zijn opnieuw in het land. Iets jonger, iets linkser, en deze keer in dubbele slagformatie. Cafés lopen leeg op maandagavond. Studenten blokken voor de beeldbuis. Een analyse van de hype die Basta! heet.
Basta! is op het moegetergde Vlaamse lijf geschreven. Eindelijk slaat men terug tegen zoveel onrecht. En de lakse Vlaming hoeft er z’n zetel niet voor uit. Lekker languit de wraak aanschouwen. Want daar draait het om. Wraak. Wraak op de smeerlappen die onze schaarse tijd gijzelen en met ons geld gaan lopen. Van helpdesks tot te late treinen. Van belspeldellen tot woekeraars. Ze zijn er om ons te kloten, mijnheer.
De schavuiten van Neveneffecten kaatsen van achter de Klaagmuur de bal terug. Recht in het gezicht van journalisten, raden van bestuur en politici. Daden van verzet tegen het establishment. In het achterdochtige Vlaanderen levert dat gegarandeerd applaus op. Basta! is de ludieke Pro Deo van de kleine man.
Dat bewijzen ook de kijkcijfers. Hoe vaker Mathieu van Mobistar terugbelde, hoe luider het land lachte. Bijna een miljoen kijklustigen vormt de prettige bijwerking van vijftig minuten professionele leut. De gepikeerde reactie van de journalistenbond bewijst hoezeer Basta! nagels met koppen slaat. Wie z’n zaakjes niet op orde heeft, zal de komende weken gezichtsverlies lijden. Met een belerend toontje als extra zout in de wonde.
Dit koningskwartet ontmaskert de schurkenstaat. Met de humoristische hakbijl op zoek naar de kwalijke gevolgen van het doorgedreven commercialisme. De underdogs laten de topdogs een poepje ruiken en zetten hun tanden in de arrogantie van de macht. Kinderpret met een volwassen boodschap. Een succesrecept in onze contreien.
In de VS zou Basta! minder aanslaan. Onrecht verdient daar geen schelmenstreken, maar een proces. Of de zetel bij Jerry Springer. Hier is een simpele stamp tegen de schenen zoveel leuker. Geen revolutie, maar guitigheid kanaliseert de vloed van het ongenoegen. We blijven een braaf volk, dat ver van rechtbanken haar kleine geluk en waarheden zoekt.
Die speurtocht kampt wel met een ongelukkige programmering. Wie gisteren het begin van Basta! wilde volgen, moest de kuskeuze van Nathalie Meskens missen. Mijn hart koos voor haar lippen. Amor klopte de Tijl Uilenspiegels. Al zijn die laatsten goed op weg om zich ook een godenstatus aan te meten. Tenzij er binnenkort een trein op tijd rijdt.
