The Riff of Tel Aviv (2): Zjatte, talloere en tattoos

Tel Aviv: hemel op aarde. Dat leek de conclusie van mijn eerste blog over deze bruisende metropool. Velen vroegen me waarom ik er niet naar toe verhuis. Wel, als niet-jood is het blijkbaar niet evident om een volwaardig burgerschap te verwerven in Israël. Omdat ik me graag o zo belangrijk voel, vormt een vlucht naar het Beloofde Land dus geen optie.

Bovendien speelt het pijnlijk gebrek aan blonde prinsesjes een belangrijke rol. Als je in Tel Aviv toch een blondine met modellenallures treft, is de kans groot dat je naar de lange gladgeschoren benen en plastieken boezem van een travestiet staat te gluren. Begrijpelijk dat je na al die leeggeperste citrusvruchten eens een volle vrucht wil proeven, maar een stevige adamsappel laat ik toch aan mij voorbij gaan. Viva la Diva heeft net als A-Ba-ni-Bi alleszins haar stempel op deze diverse samenleving gedrukt.

Divers, maar niet multicultureel. Tel Aviv spiegelt zich graag aan Barcelona, maar de zeedijk in Knokke oogt op een zomerse hoogdag gekleurder. TLV doet qua sfeer nochtans aan Miami denken als je langs het strand flaneert. Met als doel het lijf van een Superjew zweet iedereen zich te pletter op de openbare fitnesstoestellen. Zelfs vroegbejaarden maken onnavolgbare bewegingen op de rekstok. Een mediterrane machocultuur.

De beleving blijft evenwel heerlijk relaxed. De Tel Avivianen geloven in de voedende kracht van granaatappels tegenover het verwoestende geweld van handgranaten. Zjatte (koffie), talloere (religie) en tattoos (jeugd) vormen de symbolen van deze vreedzame cocon. Intellectuelen, gelovigen en hipsters leven er probleemloos met elkaar. No worries mate.

Nochtans zijn de Israëli's ten aanzien van toeristen doorgaans niet zo vriendelijk en open als de laidback Aussies, wat misschien met hun verbazend matig Engels te maken heeft. Maar gelukkig figureert hun heerlijk charmante Hebreeuwse 'r' meestal als ijsbreker. Als een local 'I really adore your presence on Sderot Rotschild' uitspreekt, voel je je plots de koning te rijk.

Opgehitst door de warmte charmeren ze elkaar trouwens onophoudelijk. Op het strand nemen hun trucjes de subtielste vormen aan. Onder het mom van een lesje frisbee grijpt een gebruinde casanova de heupen van een bikinibabe om de curve van de vliegende schotel te dirigeren. Met wat geluk aanschouwt hij enkele maanden later onder z'n afgebladerd Bauhaus-dak een bolle buik die de dampende schotels op tafel zet. De kans is klein dat deze Tel Aviviaan eerst op de orthodoxe kalender gekeken heeft voor hij het vrouwtje besteeg.

Niettemin lopen heel wat jongeren er met een geladen pistool rond. Waar je bij ons enkel in de frituur (en ooit aan een Delhaize) een mitraillette tegenkomt, zeulen alle Israëlische dienstplichtigen duidelijk zichtbaar een wapen mee. Groene jongens en meisjes steken in groep gewapend zebrapaden over: het straatbeeld van een staat in beleg.

Maar deze soldaten lossen al snel ongemerkt op tussen het vele groen dat de lanen van TLV rijk zijn. In de struiken roeren krekels zich reeds in februari, terwijl de palmbomen je van een eeuwig vakantiegevoel verzekeren. Wie of wat de straten van Tel Aviv dan wel terroriseert, kom je in het derde - en laatste - deel te weten. Shalom!

Starchamp Eat Motivator houdt kinderen aan tafel

De Starchamp Eat Motivator is een app waarbij de kids eerst kiezen welke groente, vis of vlees ze willen eten. Eens ze het laatste restje achter de eerste kiesjes hebben, mogen ze zelf een animatiefiguurtje voeden. Slagen ze erin om heel hun bord leeg te eten, krijgen ze een gouden ster als beloning. Vanaf nu alleen maar bolle buikjes en lachende gezichten aan de Vlaamse eettafels.

Leuvenaar Ruben Ooms is het brein achter deze app: “Op familiebezoek zag ik keer op keer hoe mijn neefjes en nichtjes huilend wegtrokken bij een bordje broccoli, uiteraard tot groot ongenoegen van hun mama’s en papa’s. Met deze app wil ik de ouders opnieuw gelukkig maken en hun kinderen opnieuw gezond.”

Ongetwijfeld slaat de achterliggende boodschap – verspil geen voedsel – in deze crisistijden aan. In de testfase bleek de Starchamp Eat Motivator alvast een groot succes: “Er waren zelfs kinderen die ook hun bord naar binnen wilden schrokken, om toch maar een extra gouden ster te winnen. Als jonge wolven wierpen ze zich op bloemkolen en radijzen,” vertelt een begeesterde Ooms.

Of kinderen nu veel te veel zullen eten? “Dat denk ik niet. Spruitjes blijven immers spruitjes”, lacht Ooms. “Maar deze app leert onze toekomst door de zure appel heen bijten. Deze kinderen kweken karakter en staan model voor een nieuwe, sterke jeugd zonder al te veel rotverwende streken. De Starchamp Eat Motivator vormt dan ook een uitstekend middel tegen het opkomende Syndroom van Knokke-Zoute.”

Ook de Vlaamse Regering blijkt ondertussen erg geïnteresseerd in de app vanwege de duidelijke voordelen voor de volksgezondheid. “Elk kind heeft het recht op gezonde voeding. De Starchamp Eat Motivator kan daarin een doorslaggevende rol spelen,” luidt het bij een regeringsofficial. 

Na een week is de Starchamp Eat Motivator al de meest gedownloade game app voor iPhones in België. Ooms hoopt nu ook op een internationale doorbraak: “Sinds de aanslag op de WTC-torens durfden Amerikaanse ouders niet langer het ‘vliegtuigtrucje’ bovenhalen om hun kroost groentjes naar binnen te duwen. Met deze app hoop ik heel wat wanhopige mommies & daddies nieuwe geluksmomenten aan te bieden.”

Naar verluidt gebruiken ook wanhopige huisvrouwen de app om hun zwaarlijvige venten te doen overschakelen op salade & sushi. Een bord zonder saté levert dan een Gouden Stier op, waardoor manlief zich even Carlos Bacca of Jelle Vossen waant. De Starchamp Eat Motivator valt echt niet meer weg te denken uit de Vlaamse keuken.

Geïnteresseerd? Download jouw exemplaar in de Apple Store.