In de Noorse hoofdstad is de kans immers groot dat je gracieus wordt bediend door een Zweedse serveuse. Beeldige langbenige blondines gewapend met een hagelwitte glimlach en een wensboekje om jouw verlangens te noteren, dartelen rond in de knusse koffiehuisjes en trendy bars. Al tracht de plaag 'Bar Service', welig tierend doorheen heel Scandinavië, de benen af te snijden van deze sensuele zucht die mijn blik ongenadig dirigeert.
Hoe het ook zij, keer op keer baadt mijn Akvavit na een spurtje vlinderslag in het intieme kaarslicht dat zielsrust heeft gevonden in de diepzeeblauwe irissen van mijn dienstmeisje. Een natte droom, voorzien van gratis water. Kraantjeswater, weliswaar.
Afruimen doen deze prinsesjes sowieso. Alsof het diamanten muiltjes waren, masseren ze jouw glas richting afwasbak. Nà jouw koninklijke permissie uiteraard. Zelfs de schotelvod hanteren ze als een zijden doekje. Met hun mantel der liefde bedekken ze jouw gesmos. Voor dit naspel hou ik met volle goesting m'n ogen open.
Maar laten we vooral bij de zaak blijven en de sociologische kant van dit fenomeen bekijken. Noorwegen besteedt haar jobs in de horeca massaal uit aan buitenlanders. Blijkbaar hebben de Noren ondertussen teveel olie in handen om een dienblad vast te kunnen houden.
Geen nood echter. Zweedse jongeren stellen zich in grote getale kandidaat voor deze handenarbeid. Het leeuwendeel komt net van de schoolbanken of is blut na een wereldreis. Deze trekvogels jagen op het goud van de valutamarkt, de Noorse Kroon. Hiermee willen ze nadien hun studies of nieuwe trips te bekostigen.
De Noren noemen hen inmiddels al spottend 'nieuwe Polen'. Dat is evenwel een Swiffer te ver. Vooralsnog bevolken vooral échte Oost-Europeanen de kuisploegen. En op bouwwerven vertoeven Zweedse gastarbeiders ook niet, al steekt er genoeg cement in hun haar om een wolkenkrabber te construeren. Maar ze werken wél naar Pakistaans model massaal in nachtwinkels à la Seven Eleven.
Na eeuwenlange Zweedse overheersing genieten de Noorse oliesjeiks bescheiden van de nieuwe hiërarchie. Master and Servant in Scandinavië, anno 2012. Maar deze Zweedse generatie couldn't care less. Ze draaien enkele jaren hun botten af en keren dan met een bankrekening vol Noorse kronen huiswaarts. Als dit feestvolkje tenminste niet teveel geld heeft verbrast in haar eigen nachtelijke escapades.
Vrijwel dagelijks, maar vooral op zondagavond (bransjen dag) nemen de partysvensker immers het uitgaansleven in Oslo over. Dat gaat vaak gepaard met het nodige (straat)rumoer en allerhande kattekwaad. Terwijl Noors Oslo wegdroomt van Olympisch langlaufgoud, gaat Zweeds Oslo volledig los op een efterfest (after party).
En daar hebben de brave Noren het moeilijk mee. Veel bars hebben een officieuze minimum leeftijdsgrens van 28 jaar, waarmee men onder meer dergelijke verdorven meutes wil afwenden. Met de nodige ironie pleiten de moegetergde Noren zelfs voor een gedwongen terugkeer van deze 'probleemgroep'.
Niettemin vormen deze arbeidsmigranten een voorbeeld voor anderen. Wie geen werk vindt in eigen land, kan in de Schengenzone makkelijk elders op zoek naar een baan. Het is markant hoe werklozen in het zuiden van België de taalgrens als een Berlijnse muur beschouwen. Een kerktorenmentaliteit waar de Zweedse dienstmaagden geen last van hebben. Zij verzamelen stempels op reispassen in plaats van stempelgeld.
In het spoor van hun voorouders gaan deze hongerige Zweden westwaarts op zoek naar werk. Daarvoor hoeven ze niet langer wekenlang op een schip richting de Verenigde Staten, maar nemen ze vanaf de Zweedse westkust simpelweg de trein. Arbeidsmigratie voor beginners. Met hun moedertaal kunnen de Zweden overigens perfect terecht in de Noorse dienstensector. Niet alleen horecapersoneel, maar ook verpleegsters trekken massaal richting Noorwegen. Hoog tijd voor mijn eerste spuitje.
But word gets around. Nu zouden zelfs Spanjaarden en Grieken, niet bepaald gezegend met rooskleurige jobperspectieven in eigen land, overwegen om werk te zoeken in het hoge Noorden. God, bespaar me dat. Ik krijg m'n latte graag voor hij koud is.
Deze blog staat ook op Scandinavische Stukjes.
