Nou ja, schuilen. De Noren genieten er volop van het einde van de winter, zo blijkt. Skipret op latten gevoed door tursjokolade en appelsin. Na het zweet volgt het zwelgen in alcohol. Men zet de lente feestelijk in met vrienden of familie én een bruine teint.
Al wordt geel even de centrale kleur in de bergen. Voor de Noren vormt Pasen nog een echte traditie. Bij ons in Vlaanderen is het geen paasweekend, maar het weekend van Parijs-Roubaix. Met Boonen als paashaas. Voorlopig weegt Boasson Hagen te licht om die rol over te nemen.
Ikzelf vierde Pasen dit jaar in Lillehammer, het geboortedorp van de getalenteerde Noor. Een snuggere ingeving van mijn lokaal liefje. De Olympische gaststad van 1994 is ondertussen ingedommeld tot een doorsnee gezellig Noors stadje. Het is Lillehammer gegund. In tegenstelling tot Oslo, dat als hoofdstad een continue gastfunctie dient in te vullen.
Maar met Pasen maakt het de gastvrije Noren niets uit. Vanaf woensdagmiddag is iedereen in vakantie en start de exodus. Enkel immigranten en werklozen blijven
dan achter in Oslo. Aan de bar jaag je op spoken in plaats van op Noorse nymfomanen. Wie wil genieten van een bruisend (nacht)leven, bereidt zich best op een kruistocht voor.
Niet bepaald de stad die in de reisbrochure werd aangekondigd. Logisch dat voor deze periode goedkope vliegtickets uit de lucht vallen.
Maar genoeg gezeurd. De verveling slaat er enkel met Pasen toe. Het is stilte voor de sociale storm, die in de lente stevig opsteekt. Werkelijk iedereen laaft zich vanaf dan aan de schuchtere zon in de vele parken. Oslo herleeft.
Ghost Town Oslo, Norway is een mythe die alleen tijdens de Heilige Week werkelijkheid wordt. In tegenstelling tot Ghost Town Oslo, Florida. Gesticht in 1883 door Noorse pioniers, vandaag verlaten door vriend en vijand. Niemand die wacht op een herrijzenis van dit vergeten gat.
Deze blog staat ook op Scandinavische Stukjes.
